Για πολλούς, η πρόκριση του ΑΠΟΕΛ απέναντι στην πανίσχυρη Μπιλμπάο του Ερνέστο Βαλβέρδε στην φάση των «16» του Europa League, ήταν μια μεγάλη έκπληξη.
Όμως αν δει κανείς την δουλειά που γίνεται σε αυτήν την ομάδα και κοιτάξει προσεκτικά της πορείες των Κυπρίων στην Ευρώπη την τελευταία πενταετία, γρήγορα θα καταλάβει πως η παρέα του Γιαννιώτα, του Πιέρου Σωτηρίου, του Εφρέμ και του Μοράις μπορεί να κοιτάξει στα μάτια αρκετούς συλλόγους που προέρχονται από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Γιατί ο ΑΠΟΕΛ ξέρει τον τρόπο!
Ο άθλος της αρμάδας του Γιοβάνοβιτς
Η σεζόν 2011-12 ήταν αυτή που καθιέρωσε τον ΑΠΟΕΛ σε ευρωπαϊκό επίπεδο και έκανε πολλούς να υποκλιθούν στην καυτή ατμόσφαιρα του «ΓΣΠ». Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν ο ιδανικός μαέστρος για να οδηγήσει τον «θρύλο» στην σπουδαιότερη στιγμή της ιστορίας του και την πρόκριση στους προημιτελικούς του Champions League. Tα εμπόδια στη φάση των ομίλων (Ζενίτ, Πόρτο, Σαχτάρ Ντόνετσκ) ήταν για πολλούς ανυπέρβλητα, όχι όμως και για τους παίκτες του ΑΠΟΕΛ, οι οποίοι τάραξαν όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη και πέρασαν πρώτοι από τον όμιλο, συγκεντρώνοντας 9 βαθμούς.
Οι Κύπριοι νίκησαν με το ίδιο σκορ εντός έδρας τόσο τη Ζενίτ όσο και την Πόρτο, ενώ πήραν 3 χρυσές ισοπαλίες εκτός έδρας, έχοντας ως φύλακα άγγελο τον Διονύση Χιώτη σε Ντόνετσκ και Οπόρτο, ενώ στην Αγία Πετρούπολη τα ρολά κατέβασε ο Ούρκο Πάρντο. Το κουπί επιθετικά τραβούσαν οι Αίλτον (3 γκολ στον όμιλο) και Μαντούκα (2 γκολ). Στο χώρο του κέντρου δέσποζε η παρουσία των Νούνο Μοράις και Έλιο Πίντο, οι οποίοι ήταν καταλύτες για τη λειτουργία της ομάδας, δίνοντας την απαραίτητη ηρεμία με τις πάσες τους και με το μυαλωμένο παιχνίδι τους. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχημένη σεζόν του ΑΠΟΕΛ είχε και ο Κώστας Χαραλαμπίδης, αποτελώντας μια μόνιμη πηγή κινδύνου στο δεξί άκρο τη επίθεσης και δημιουργώντας αρκετά προβλήματα στους αντίπαλους αμυντικούς.
Η θεά τύχη έφερε στο δρόμο της ομάδας του Γιοβάνοβιτς τη Λυών, που σε πρώτη ανάγνωση δεν αποτελούσε ομάδα φόβητρο, αλλά ήταν το μεγάλο φαβορί για πρόκριση. Το 1-0 του Ζερλάν, άφηνε ανοιχτούς τους λογαριασμούς γα τις δύο ομάδες και όλα θα κρίνονταν στον επαναληπτικό της Κύπρου. Εκεί ο ΑΠΟΕΛ έζησε την πιο ονειρεμένη βραδιά της ιστορίας του. Ο Μαντούκα ήταν αυτός που ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα ύστερα από έξοχη ασίστ του Χαραλαμπίδη, με τις δύο ομάδες να οδηγούνται στην παράταση και στα πέναλτι. Εκεί μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Χιώτης, ο οποίος σταμάτησε τους Μπάστος και Λακαζέτ και χάρισε μια μνημειώδης πρόκριση στην ομάδα του.
Στην επόμενη φάση ο ΑΠΟΕΛ ζόρισε για 74 λεπτά τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «ΓΣΠ», όμως λύγισε στο τέλος χάνοντας με 3-0. Το ταξίδι του στο Μπερναμπέου θα ήταν μια γλυκιά ανάμνηση για όλους τους παίκτες του, οι οποίοι θα έχουν να διηγούνται στα παιδιά τους, πως κάποτε αντιμετώπισαν τους σπουδαίους «μερένχες» στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Το πρώτο και σημαντικό βήμα είχε ήδη γίνει. Οι βάσεις είχαν μπει.
Η συλλογή εμπειριών, πυξίδα για τη μελλοντική επιτυχία
Αρκετοί πίστεψαν πως αυτή η πορεία της ομάδας της Μεγαλονήσου ήταν απλά ένα «πυροτέχνημα». Βέβαια τα επόμενα χρόνια έδειξαν πως ο ΑΠΟΕΛ ήρθε για να μείνει. Τη σεζόν 2013-14 μπορεί να μην κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στους ομίλους του Europa League, όμως στάθηκε τυχερός και εκμεταλλευόμενος την τιμωρία που επέβαλλε η UEFA στη Φενέρμπαχτσε για στημένους αγώνες στο τουρκικό πρωτάθλημα του 2011, πήρε τη θέση της στους ομίλους. Εκεί κατάφερε να μαζέψει 5 βαθμούς σε όμιλο με Άιντραχτ, Μακάμπι και Μπορντό, παίρνοντας την τρίτη θέση.
Την επόμενη σεζόν επέστρεψε ξανά στο Champions League, αλλά η κλήρωση με Μπαρτσελόνα, Παρί Σεν Ζερμέν και Άγιαξ δεν του άφηνε περιθώρια για διάκριση. Απολογισμός πέντε ήττες και μια ισοπαλία από τον Άγιαξ, όμως οι εμπειρίες από ακόμα μια εξερεύνηση στους ομίλους ήταν πάρα πολλές. Ένα χρόνο μετά οι Κύπριοι θα βρεθούν ξανά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ξανά όμως δεν θα δείξουν έτοιμοι να περάσουν στην επόμενη φάση, αφού θα αποκλειστούν από τη συνέχεια του Europa League σε όμιλο με Αστέρα Τρίπολης, Σάλκε και Σπάρτα Πράγας.
Πιέρος να’σαι και να μη φοβάσαι
Αυτή η συνεχής παρουσία του ΑΠΟΕΛ σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων φαίνεται πως έκανε πιο υποψιασμένη την ομάδα και την ετοίμασε καλύτερα για τη σεζόν που διανύουμε. Ο «θρύλος» κατάφερε να κάνει 4 νίκες στο φετινό Europa League και να περάσει εύκολα στους «32» της διοργάνωσης. Στον όμιλο έβαλε από κάτω τόσο τον Ολυμπιακό, όσο και τις Αστάνα και Γιούνγκ Μπόις. Έχοντας ως μεγάλο πρωταγωνιστή τον Πιέρο Σωτηρίου και με συνοδοιπόρους του, τους Εφρέμ, Γιαννιώτα (ο καλύτερος Έλληνας εξτρέμ αυτή τη στιγμή), Μπερτόλιο και Ντε Καμάργκο, ο ΑΠΟΕΛ δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει παρέλαση στη φάση των ομίλων. Συνδετικός κρίκος της τωρινής ομάδας με εκείνη του 2012, είναι ο ακούραστος μέσος Νούνο Μοράις, ο οποίος έχει δέσει άψογα με τον Βινίσιους στο νευραλγικό χώρο του κέντρου.
Επόμενος αντίπαλος της αρμάδας του Κρίστιανσεν ήταν η Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ένας σύλλογος με φοβερή παράδοση στο Europa League που στην άκρη του πάγκου της κάθεται ο ικανότατος Ερνέστο Βαλβέρδε. Μετά από μια πενταετία, ο ΑΠΟΕΛ αναγκάζεται ξανά να αντιμετωπίσει σε νοκ-αουτ ευρωπαϊκού κυπέλλου, ομάδα ενός από τα πέντε καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Τότε ήταν η Λυών και τώρα στο δρόμο του θα βρεθούν οι Βάσκοι. Οι πρωταθλητές Κύπρου δείχνουν πως είναι σκληρά καρύδια μέσα στο «Nuevo San Mames» και φεύγουν από την Ισπανία με ένα ελπιδοφόρο 3-2, χάρη στις γκολάρες των Εφρέμ και Γιαννιώτα. Στη ρεβάνς του «ΓΣΠ» αναλαμβάνει ο συνήθης ύποπτος Πιέρος Σωτηρίου, ο οποίος με τελείωμα που θυμίζει Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς βάζει μπροστά στο σκορ την ομάδα του, δίνοντας της προβάδισμα πρόκρισης. Ο Γιαννιώτας με εύστοχο χτύπημα πέναλτι υπογράφει μια ακόμα τεράστια πρόκριση του ΑΠΟΕΛ που φανερώνει πως οι Κύπριοι ήρθαν για να μείνουν. Άλλο ένα κερασάκι έχει μπει στην τούρτα των επιτυχιών του συλλόγου της Λευκωσίας.
Τα επιτεύγματα που δεν θα ξεχαστούν ποτέ
Αν δει κάποιος προσεκτικά τα πεπραγμένα του ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια θα αφουγκραστεί πως κάτι όμορφο έχει δημιουργηθεί και τώρα πια εξελίσσεται. Η ομάδα έχει σταθεροποιηθεί τα τελευταία χρόνια στους ομίλους μεγάλων ευρωπαϊκών διοργανώσεων και μπορεί να αισθάνεται περήφανη τόσο για την αξέχαστη μυθική της πορεία μέχρι τους 8 του Champions League, όσο και το φετινό του κατόρθωμα κόντρα στη Μπιλμπάο. Βέβαια φέτος το παραμύθι συνεχίζεται, αφού πλέον απέναντι θα σταθεί η Άντερλεχτ, η οποία μπορεί να αποτελεί τον καλύτερο και πιο φορμαρισμένο σύλλογο του Βελγίου, όμως δεν τρομάζει τους μαχητικούς παίκτες του Κριστιανσέν. Εκεί όμως που θα ήθελα πραγματικά να σταθώ είναι το διάστημα ανάμεσα στις δύο επιτυχίες. Τα 3 χρόνια που ο ΑΠΟΕΛ ωρίμασε ποδοσφαιρικά σε όλα τα επίπεδα και μέσα από κάποιες αποτυχίες, προετοιμάστηκε με τα κατάλληλα όπλα που θα τον επανέφεραν ξανά στον δρόμο των επιτυχιών στην Ευρώπη. Έδειξε υπομονή και επίμονη και πλέον θα διεκδικήσει την πρόκριση του στις 8 καλύτερες ομάδες του Europa League. Σκεφτείτε τι θα σήμαινε για το κυπριακό ποδόσφαιρο, μια ομάδα τους σε διάστημα 5 χρόνων, να έχει παρουσία στα προημιτελικά τόσο του Champions League, όσο και του Europa League. Θα είναι ένας πραγματικός άθλος.
Και ενώ το κυπριακό ποδόσφαιρο με κύριο εκπρόσωπο του τον ΑΠΟΕΛ κάνει τεράστια άλματα προόδου στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα πρέπει να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο για να θυμηθεί παρουσία ομάδας μας σε τόσο προχωρημένο στάδιο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αυτή είναι μια διαπίστωση που θα πρέπει να μας προβληματίσει και καλό θα ήταν ο καθένας να αναλογιστεί τις ευθύνες του (ομάδες, διοικήσεις, διοργανώτρια αρχή πρωταθλήματος, ΕΠΟ κτλ)
Τα κλειδιά της επιτυχίας
Τα σημαντικά έσοδα που συγκεντρώνει ο ΑΠΟΕΛ από την παρουσία του στην Ευρώπη θεωρώ πως θα τον βοηθήσουν να κρατηθεί σε υψηλό επίπεδο και τα επόμενα χρόνια. Οι εξαιρετικές επιλογές ξένων παικτών που έχει κάνει τις τελευταίες σεζόν (Αίλτον, Σολάρι, Μοράις, Πίντο, Ντε Καμάργκο, Μπερτόλιο, Βινίσιους, Καβενάγκι) δείχνει πως γίνεται σωστή δουλεία και στο τμήμα σκάουτινγκ. Επίσης μπορεί κάποιος να καταλάβει πως ψωνίζει πανέξυπνα από τη χώρα μας, εντοπίζοντας δελεαστικές περιπτώσεις που από τις ελληνικές ομάδες έφυγαν σαν ξοφλημένοι ή τουλάχιστον δεν αξιολογήθηκαν σωστά. Ο ΑΠΟΕΛ λοιπόν αποτέλεσε μια «σανίδα» σωτηρίας για τον Χιώτη, τον Πουρσαϊτίδη, τον Μαρσέλο, τον Πάρντο, τον Μαντούκα, τον Γιαννιώτα και αρκετούς άλλους. Τους έδωσε την ευκαιρία να δείξουν την αξία τους και εκείνοι του ανταπέδωσαν και με το παραπάνω την εμπιστοσύνη του, μέσα από τις εμφανίσεις τους.
Επιπλέον έχει μια ραχοκοκαλιά ποιοτικών Κύπριων ποδοσφαιριστών (Σωτηρίου, Εφρέμ ,Χαραλαμπίδης, Αλεξάνδρου, Αρτυματάς, Αλωνέφτης, Ιωάννου, Μερκής) που παίζουν ξεχωριστό ρόλο στο να μην χάνει η ομάδα το τοπικό στοιχείο και αποτελούν τη βάση της Εθνικής Κύπρου. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω πως ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει αυτή τη στιγμή στο ρόστερ του ένα από τα πιο καυτά ονόματα στο μεταγραφικό παζάρι (Πιέρος Σωτηρίου), τον οποίο αρκετοί σπουδαίοι και διάσημοι σύλλογοι της ηπείρου μας έχουν αρχίσει να καλοβλέπουν. Είναι σχεδόν σίγουρο πως το καλοκαίρι θα πουληθεί με ένα αρκετά μεγάλο ποσό (θεωρώ πως θα είναι πάνω από 7 εκ.) και θα ανοίξει το δρόμο για παρόμοιες πωλήσεις ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΕΛ και στο μέλλον. Σε περίπτωση που οι Κύπριοι προχωρήσουν αρκετά στο Europa League, τότε η τιμή του στην μεταγραφική αγορά θα εκτοξευθεί, κάτι που θα ωφελήσει απίστευτα τον ΑΠΟΕΛ.
Τελειώνοντας θα σταθώ στο γεγονός πως η ομάδα του Κρίστιανσεν κοίταξε στα μάτια έναν από τους κορυφαίους συλλόγους της La Liga, δείχνοντας σε όλη τη διάρκεια και των δύο αγώνων πως δεν θαμπώνεται από την αίγλη που προσδίδει το -έτη φωτός μπροστά- ισπανικό πρωτάθλημα. Γιατί μπαίνει στα ματς δίχως φόβο και με μεγάλη σιγουριά πως θα παλέψει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο την πρόκριση. Και κλείνω με μία ερώτηση. Υπάρχει κάποια ελληνική ομάδα που θα μπορούσε να αποκλείσει ή έστω να διεκδικήσει μέχρι τέλους την πρόκριση από την Μπιλμπάο; Πολύ φοβάμαι πως η απάντηση είναι αρνητική. Και σκεφτείτε πως ο ΑΠΟΕΛ μπήκε για πρώτη φορά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης τη σεζόν 2009-2010. Ενώ οι ελληνικές ομάδες έκαναν την παρθενική τους παρουσία πολλά χρόνια πιο πριν. Αναρωτιέμαι όμως ποιος βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα αυτή τη στιγμή. Ας πάρουμε κάποια θετικά στοιχεία από τους άθλους του ΑΠΟΕΛ των τελευταίων χρόνων και ας σκεφτούμε ποια είναι τα δικά μας λάθη που αιχμαλωτίζουν το ποδόσφαιρο μας και δεν το αφήνουν να «ανασάνει»!
Επιμέλεια: Νίκος Καρφής
