Ζούμε στην εποχή που η μάχη μεταξύ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο βρίσκεται στην κορύφωσή της. Μια κόντρα που πουλάει πολύ και την έχει ανάγκη το ποδόσφαιρο. Οι δυο τους είναι οι κυρίαρχοι της εποχής στο άθλημα, όμως υπάρχουν πολλές φόρες που για να κρατηθεί «καυτή» η αναζήτηση για το ποιος είναι ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής του πλανήτη, αδικούνται κάποιοι άλλοι.
Ποιοι είναι αυτοί; To 2010 ήταν ο Γουέσλι Σνάιντερ με την εκπληκτική χρονιά που έκανε με Ιντερ και εθνική Ολλανδίας. Το 2013 ήταν ο Φρανκ Ριμπερί που οδήγησε τη Μπάγερν Μονάχου στο treble. Κι όμως η Χρυσή Μπάλα κατέληξε σε άλλα χέρια.
Και αν αυτοί οι δυο κύριοι αγνοήθηκαν επιδεικτικά μόνο μια φορά, υπάρχει ένα τρελό αγόρι από την Ουρουγουάη λογικά φέτος θα συμπληρώσει δύο. Μια γνήσια μπαλαδόφατσα που όχι μόνο δεν έχει κατακτήσει την ύψιστη ατομική τιμή για κάθε ποδοσφαιριστή, αλλά δεν έχει βρεθεί ούτε στους 3 επικρατέστερους για το βραβείο. Αναφέρομαι φυσικά στον Λουίς Σουάρες.
Πάμε να ξετυλίξουμε το «κουβάρι» της υπέροχης καριέρας του για να δούμε τον λόγο για τον οποίο ίσως είναι ο πιο αδικημένος ποδοσφαιριστής του πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Ένας άνθρωπος που αν λεγόταν Μέσι ή Ρονάλντο και δεν γούσταρε να δαγκώνει ίσως είχε ανακηρυχθεί ήδη κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου.
Όταν συστήθηκε στο ευρωπαϊκό κοινό
Από τα πρώτα χρόνια που ξεκινούσε να μπαίνει στα μπλοκάκια σκάουτ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα ήταν κάτι παραπάνω από έρωτας. Μπορεί να ξεκίνησε επαγγελματικά να κλοτσάει το τόπι στη πατρίδα του με τη φανέλα της Νασιονάλ, αλλά το πρώτο μεγάλο ξεπέταγμα το έκανε όταν μετακόμισε στην Ολλανδία, για χάρη της Γκρόνιγκεν και κυρίως του Άγιαξ.
Με τον "Αίαντα" ξεκίνησε να δείχνει κάποιες όμορφες πτυχές του σπάνιου ταλέντου του. Της ικανότητας του να στέλνει την μπάλα στο πλεκτό με χαρακτηριστική ευκολία. Ο Ουρουγουανός έμεινε μέχρι το 2011 στην Ολλανδία, εκεί όπου σε 159 εμφανίσεις με τη φανέλα του Άγιαξ πέτυχε 111 τέρματα, μια επίδοση που έκανε τη Λίβερπουλ να ενδιαφερθεί για την περίπτωση του και να τον κάνει κάτοικο «Anfield».
Τα «όργια» στη Λίβερπουλ
Αυτή η επιλογή έμελλε να είναι αυτή που θα εκτόξευε την καριέρα του. Η Premier League θεωρείται κατά πολλούς το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη και όχι άδικα. Στην αρχή υπήρχαν πολλά ερωτηματικά σχετικά με το αν θα μπορεί ο Σουάρες να προσαρμοστεί στο γρήγορο ρυθμό παιχνιδιού και στη σκληράδα που χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο στο Νησί.
Οι πρώτες χρονιές ήταν ικανοποιητικές για τον Hannibal (του δίνω αυτό το παρατσούκλι για ευνόητους λόγους), αλλά εκείνη η σεζόν που ο Λατινοαμερικανός φορ εκτοξεύτηκε ήταν το 2013-2014. Τότε πήγε να οδηγήσει μόνος του τους «κόκκινους» στον τίτλο. Μια ολόκληρη χώρα υποκλίθηκε στην αξία αυτού του παρεξηγημένου παιχταρά, καθώς τα επιτεύγματα του εκείνη τη μαγική χρονιά ήταν εξωπραγματικά.
Την αγωνιστική περίοδος 2013-14, ο δαίμονας από την Ουρουγουάη ήταν ίσως ο κορυφαίος παίκτης του πλανήτη. Και αν δεν πιστεύετε εμένα ας μιλήσουν οι αριθμοί.
Σε 33 ματς στο αγγλικό πρωτάθλημα είχε 31 γκολ. Βέβαια αν ξεκινούσε τη σεζόν την 1η αγωνιστική κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει που θα μπορούσε να φτάσει.
Το καλοκαίρι του 2014, οι σχέσεις του με την ομάδα του μεγάλου λιμανιού είχαν διαταραχθεί, καθώς ο Λουίς ήθελε εναγωνίως να φύγει από την ομάδα σε κάτι που δεν συναινούσε η Λίβερπουλ. Οι «Reds» είχαν αρνηθεί πρόταση 40 εκ. λιρών από την Άρσεναλ και ο ποδοσφαιριστής άρχισε να έχει αυξημένες τάσεις φυγής. Δεν σκόπευε με τίποτα να μείνει στο «Anfield». Μια χρόνια που από την αρχή της έμοιαζε δύσκολη για τον Ουρουγουανό. Πολλοί στη θέση του θα δυσκολευόντουσαν να επανέλθουν δριμύτεροι και να αφοσιωθούν στις ποδοσφαιρικές υποχρεώσεις. Όχι όμως ο Λουίς. Αυτός ήταν πεπεισμένος να αφήσει άφωνη όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη. Και τα κατάφερε.
Αποφάσισε να ρίξει νερό στο κρασί του και να αφοσιωθεί πλήρως στη Λίβερπουλ. Έχασε μεγάλο μέρος από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, αφού επέστρεψε σε επίσημες υποχρεώσεις της Premier League στις 29 Σεπτεμβρίου απέναντι στη Σάντερλαντ. Αποτέλεσμα; Δυο γκολ για τον ίδιο και νίκη 1-3 για την ομάδα του.
Και αν στη ζωή λένε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, το ίδιο ισχύει και για τον Σουάρες. Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε να «πυροβολεί» κατά ριπάς τις αντίπαλες άμυνες, βγάζοντας από τη δύσκολη θέση την αγγλική ομάδα όποτε αυτή το χρειαζόταν.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως την πηρέ από το χεράκι και πήγε να την οδηγήσει μέχρι την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Θα τα κατάφερνε αν δεν υπήρχε το μοιραίο γλίστρημα του Τζέραρντ στο ματς με την Τσέλσι, που στην ουσία ήταν αυτό που στέρησε από τη Λίβερπουλ τον τίτλο και στον Σουάρες την ευκαιρία να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο μια ονειρική χρόνια.
Αν θυμηθεί κάποιος τα παιχνίδια που έκανε τότε ο τρελός Λατινοαμερικανός θα καταλάβει πως δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο εκείνη την περίοδο. Έκανε τα πάντα. Σκόραρε, δημιουργούσε, ντρίμπλαρε, θυσιαζόταν για την ομάδα του και τα κυριότερο σήκωσε στις πλάτες του μια ολόκληρη ομάδα.
Ένας τεράστιος σύλλογος -που κακά τα ψέματα- τα τελευταία χρόνια έχει πάρει παίκτες που δεν ταιριάζουν στην πλούσια ιστορία της. Και εκείνη την περίοδο το ράστερ δεν ήταν ιδιαίτερα ποιοτικό αν εξαιρέσει κάποιος τον εμβληματικό αρχηγό Στίβεν Τζέραρντ και τους Στέρλινγκ-Στάριτζ.
Παρόλα αυτά την κουβάλησε μέχρι εκεί που άντεχε, μέχρι να τον νικήσει η άτυχη στιγμή του Τζέραρντ. Δεν θυμάμαι άλλη φορά σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα της Ευρώπης, ένας ποδοσφαιριστής να παίζει τόσο σημαντικό ρολό στις ελπίδες μιας ομάδας. Ο Σουάρες ήταν τα πάντα για εκείνη τη Λίβερπουλ κάτι που αποδείχτηκε με την φυγή του. Τα πράγματα που έκανε τότε άξιζαν να του δώσουν μια θέση ανάμεσα στους 3 κορυφαίους του κόσμου. Μια διάκριση όμως που δεν πήρε ποτέ, καθώς οι άνθρωποι της FIFA επέλεξαν να του γυρίσουν επιδεικτικά την πλάτη. Τι άλλο να έκανε ο άνθρωπος; 33 γκολ και 21 ασίστ στην Premier League. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως ήταν ένας παίκτης-ορχήστρα. Ένας «μαέστρος» που ήξερε πως θα ομορφύνει την μέρα των φιλάθλων της Λίβερπουλ. Για μια χρόνια ήταν ο απόλυτος ήρωας του «Anfield».
Αξίζει να αναφέρουμε πως μια ερεύνα του «Bloomberg» τον κατέταξε πρώτο στη λίστα με τους παίκτες που είχαν την μεγαλύτερη επιρροή στις ομάδες του κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 2013-2014 στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Τον έβαλε μπροστά από Μέσι, Ρονάλντο και Ίμπρα. Μια πρωτιά που λέει πολλά για έναν παίκτη που ήταν σκέτη μαγεία. Ένα «φονικό όπλο» που τρομοκρατούσε τους αντίπαλους τερματοφύλακες
Ίσος μεταξύ των κορυφαίων
Τα κατορθώματα του στην Αγγλία δεν άφησαν ασυγκίνητη την Μπαρτσελόνα που πάντα ήθελε να έχει στη σύνθεση της τους κορυφαίους παίκτες παγκοσμίως. Ο Λουίς Σουάρες είναι ένας από αυτούς και το απέδειξε για άλλη μια φορά.
Όμως το ξεκίνημα του στους "μπλαουγκράνα" ήταν εξίσου δύσκολο με την αρχή της τελευταίας του χρονιάς στο Νησί. Η συνήθεια του να δαγκώνει τους αντιπάλους του έκανε την εμφάνιση της στο Μουντιάλ του 2014, εκεί που θύμα του ήταν ο Κιελίνι, σε ένα καθοριστικό ματς ομίλων μεταξύ Ουρουγουάης και Ιταλίας.
Η "περιποίηση" του Σουάρες στο λαιμό του Ιταλού αμυντικού της Γιουβέντους είναι μοιραία για το ξεκίνημα του Ουρουγουανού στο Καμπ Νου. Η τιμωρία του είναι να απέχει από τις αγνωστικές υποχρεώσεις των Καταλανών μέχρι τις 25 Οκτώβριου.
Το πρώτο επίσημο ματς με την Μπάρτσα τυχαίνει να είναι απέναντι στο αντίπαλο δέος, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μια αναμέτρηση που οι Καταλανοί ηττήθηκαν με 3-1. Γενικότερα η σεζόν 2014-2015 ήταν σχετικά ήσυχη για τον νέο απόκτημα των «μπλαουγκράνα», καθώς πέτυχε 25 γκολ και 24 ασίστ σε 43 αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις. Χρησιμοποιώ τη λέξη σχετικά ήσυχη, γιατί ξέρω πως αυτά που μπορεί να κάνει είναι πολλά περισσότερα.
Όπως αυτά που έκανε στο δεύτερο «σωτήριο» έτος της καριέρας του. Αναφερόμαστε φυσικά στην περσινή χρονιά όπου κυριολεκτικά ήταν ασυναγώνιστος. Τα νούμερα του είναι εκπληκτικά. Επιδόσεις που θα ζήλευαν ακόμα και οι Ρονάλντο και Μέσι. Ο αθεόφοβος πετυχαίνει 59 γκολ (40 στο πρωτάθλημα) και δίνει 26 τελικές πάσες σε 53 συμμετοχές, κάνοντας όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο να παραμιλάει. Μια επίδοση που μας δείχνει πως έκτος από εξαιρετικός εκτελεστής είναι και φανταστικός δημιουργός.
Μάλιστα στο κομμάτι της περσινής αγωνιστικής περιόδου που ο Μέσι βρίσκεται στα "πιτς" λόγω τραυματισμού, δείχνει πως μπορεί να ηγηθεί στη Μπαρτσελόνα. Δείχνει πως είναι ικανός να αναπληρώσει με τον καλύτερο τρόπο το τεράστιο κενό που αφήνει ο Μέσι. Η συνεργασία του με τον Νεϊμάρ ήταν συγκλονιστική με τους δυο παίκτες να βρίσκονται με κλειστά μάτια κατά το διάστημα απουσίας του Αργεντινού σταρ.
Τα «όργια» που έκανε στους αγωνιστικούς χώρους τη χρονιά που μας πέρασε, φαίνεται πως θα συνεχίσουν και φέτος. Τα στατιστικά του απολαυστικού Ουρουγουανού είναι εξωπραγματικά και μας δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο πως συγκαταλέγεται στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Καλό θα ήταν να δούμε τους 6 παρακάτω λόγους για να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα την σχέση αγάπης του Σουάρες με τα αντίπαλα δίχτυα κατά διάρκεια της παρουσία του στον καταλανικό σύλλογο:
1) Κατάφερε να πετύχει 4 χατ-τρικ στα 6 τελευταία παιχνίδια του ισπανικού πρωταθλήματος !
2) Σκόραρε 17 γκολ στα 6 τελευταία παιχνίδια της Primera Division, μια επίδοση που σημαίνει πως πετυχαίνει 2,83 γκολ ανά παιχνίδι!
4) Αν ο παίκτης των Καταλανών συνεχίσει να σκοράρει με αυτό τον απίστευτο ρυθμό θα φτάσει τα 107 στο τέλος της σεζόν 2016/2017!
5) Σε 63 συμμετοχές στο ισπανικό πρωτάθλημα, έχει συμμετοχή σε 89 γκολ των «μπλαουγκράνα» (59 γκολ, 30 ασίστ)!
6) Μετράει 10 χατ-τρικ στην καριέρα του στη Μπαρτσελόνα, κάτι που σημαίνει ένα χατ-τρικ ανά δέκα ματς!
7) Σε 98 παιχνίδια με τη φανέλα των πρωταθλητών Ισπανίας, έχει πετύχει 88 τέρματα
Μήπως έφτασε η ώρα της δικαίωσης;
Αν αυτά δεν είναι ικανά για να του χαρίσουν κάποια στιγμή την Χρυσή Μπάλα, τότε λυπάμαι αλλά το ποδόσφαιρο έχει γίνει ένας «στίβος μάχης» που τεράστιοι παίκτες αδικούνται στον βωμό του marketing, δηλαδή όπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου, στην προσωπική κόντρα του Μέσι με τον Ρονάλντο που έχουν γιγαντώσει τα media και οι αρμόδιες ομοσπονδίες.
Περιμένω να δω με αγωνία που θα βρίσκεται ο Σουάρες στην φετινή ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα. Είμαι πολύ περίεργος να δω ποιο τρόπο θα βρουν για να χωρέσουν κάποιον άλλο μέσα στην τελική τριάδα και να αφήσουν έξω τον Ουρουγουανό (ο Κριστιάνο αξίζει ξεκάθαρα το βραβείο). Μπορείς να αγνοήσεις την εκπληκτική χρονιά που έκανε ο Σουάρες; Πιστεύω πως θα μπορέσουν και πάλι να τον αδικήσουν. Όπως τότε, το 2014. Όμως αυτή τη φορά δεν έχουν να πατήσουν σε δάγκωμα ή ανάρμοστη συμπεριφορά.
Ο Σουάρες δείχνει να έχει απαλλαγεί από τους "δαίμονες" που τόσα χρονιά δεν τον αφήναν σε ηρεμία. Έχει μάθει να συγκρατεί τα νεύρα του και να μην παριστάνει πια τον "βρικόλακα". Γιατί το μόνο που έκανε είναι να αδικεί τον εαυτό του και να δίνει στους άλλους ένα πάτημα να δικαιολογήσουν την απουσία του από τα τελευταία στάδια της μάχης για τη Χρυσή Μπάλα. "Έλα μωρέ ποιος Σουάρες ,ας σταματήσει να δαγκώνει πρώτα και μετά βλέπουμε", έλεγαν κάποιοι.
Φέτος όμως δεν έχουν τέτοια δικαιολογία. Γιατί ο «killer» από την Ουρουγουάη έχει μάθει να ελέγχει τον εαυτό του. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για αυτόν να συμπεριληφθεί και τυπικά πλέον ανάμεσα στους κορυφαίους του κόσμου. Εκεί είναι η θέση του. Μέσα στους 3 καλύτερους. Μια γνησία ποδοσφαιρική μπαλαδόφατσα αναζητά επιτέλους την δικαίωση, τη λύτρωση. Κύριοι της FIFA με ακούτε ή τζάμπα μιλάω;
Επιμέλεια: Νίκος Καρφής
