Η ζωή είναι ένας κύκλος. Το ίδιο και ο αθλητισμός. Την μία στιγμή μπορεί να βρεθείς στο απόγειο της δόξας σου και την επόμενη μέρα που θα ξυπνήσεις όλα να είναι διαφορετικά προς το χειρότερο.
Η χαρά με την δυστυχία χωρίζονται από μία πολύ λεπτή γραμμή. Υπάρχει το ενδεχόμενο να πέσεις. Επιβάλλεται όμως να σηκωθείς. Η περίπτωση του αστέρα των Ιντιάνα Πέισερς, Πολ Τζoρτζ είναι το παράδειγμα που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.
Ο Αμερικανός φόργουορντ είχε την ατυχία να υποστεί ένα φρικιαστικό τραυματισμό. Μια ατυχία που θα μπορούσε να σταματήσει την καριέρα ενός τόσο χαρισματικού αθλητή. Για πολλούς ήταν ήδη τελειωμένος. Όχι όμως και για τον ίδιο. Ο «PG» έκανε υπομονή, δούλεψε όπως έπρεπε για να επανέλθει υγιής στα παρκέ και τα κατάφερε. Το σημαντικό είναι ότι όχι μόνο θυμίζει τον παίκτη που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια πριν τον τραυματισμό, αλλά παρουσιάζεται ακόμα πιο βελτιωμένος και έτοιμος να ανέβει επίπεδο.
Η απόφαση να συμπεριληφθεί ο Πολ Τζορτζ στην ομάδα μπάσκετ των Ηνωμένων Πολιτειών για το Ολυμπιακό τουρνουά στο Ρίο, ολοκληρώνει ένα «πλάγιο» δρόμο, ένα δύσκολο μονοπάτι που άρχισε στις 1 του Αυγούστου 2014. Μια δραματική βραδιά που ξεκίνησε ως τραγωδία, αλλά κατέληξε σαν μια ωδή στη δύναμη της θέλησης ενός ανθρώπου που ζει και αναπνέει για το μπάσκετ. Εκείνη τη νύχτα ο τραυματισμός του ηγέτη των Πέισερς σόκαρε όλο τον μπασκετικό πλανήτη. Η άτυχη αυτή στιγμή προήλθε από την προσπάθεια για μπλοκ που έκανε ο Τζορτζ έτσι ώστε να σταματήσει τον Τζέιμς Χάρντεν που ήθελε να τελειώσει έναν αιφνιδιασμό. Το περιστατικό είχε λάβει χώρα στην προετοιμασία της Team USA , ενόψει του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος που θα γινόταν στα γήπεδα της Ισπανίας.
Ήταν ένα τρομακτικό συμβάν που κανείς άνθρωπος δεν αντέχει να παρακολουθήσει για πάνω από μια φορά. Έτσι και εγώ θα επιλέξω να μην συμπεριλάβω το συγκεκριμένο βιντεάκι στο κείμενο, γιατί όποιος το δει θα πονέσει πολύ. Η σκηνή είναι σοκαριστική και σας προτρέπω αν δεν την έχετε δει μέχρι τώρα, να μην το κάνετε. Το πόδι του παίκτη έσπασε κυριολεκτικά, ενώ η κάμερα έχει απαθανατίσει τις αντιδράσεις των συμπαικτών του λόγω της σοβαρότητας του τραυματισμού. Οι συμπαίκτες του είχαν παγώσει στην κυριολεξία καταλαβαίνοντας αμέσως το μέγεθος της ζημιάς. Παντού υπήρχαν σαστισμένα πρόσωπα έτοιμα να βάλουν τα κλάματα, ενώ κάποιοι άλλοι έκαναν την προσευχή τους, προσπαθώντας να δώσουν με τον δικό τους τρόπο δύναμη στον φίλο τους. Αφού παρέμεινε στο γήπεδο περίπου 10 λεπτά, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και χειρουργήθηκε. Ο ίδιος μετά τον τραυματισμό του ενημέρωσε τους θαυμαστές του πως ο πόνος που νιώθει τον κάνει να νομίζει ότι το πόδι του βρίσκεται στη φωτιά.
Η εντύπωση που είχε δημιουργηθεί σε όλους ήταν ότι η καριέρα του στο μπάσκετ θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκείνο το βράδυ. Ένα βάναυσο πλήγμα για ένα 24χρονο, ο οποίος κατατασσόταν στους πολλά υποσχόμενες παίκτες του ΝΒΑ που θα κυριαρχούσαν στο χώρο τα επόμενα χρόνια. Όμως ο Τζορτζ βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να αντιμετωπίσει αυτήν την δύσκολη κατάσταση και να επιστρέψει δριμύτερος. Όλη αυτή η περιπέτεια που βίωσε τον ωρίμασε πολύ σαν άνθρωπο και σαν αθλητή, κάνοντας τον σήμερα έναν από τους 10-15 καλύτερους παίκτες που αγωνίζονται στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.
Η σεζόν 2014-2015 τον βρήκε να κάθεται στην άκρη του πάγκου μην μπορώντας να βοηθήσει την ομάδα του. Κατάφερε να αγωνιστεί σε μόλις 6 αναμετρήσεις, όμως όπως παραδέχεται και ο ίδιος εκείνη η χρονιά τον έκανε πιο έξυπνο και πιο δυνατό παίκτη. Ο Τζορτζ είχε δηλώσει τότε: «Κάθεσαι εκεί έξω και γίνεσαι ο μαθητής του παιχνιδιού. Πριν βρεθώ σε αυτή τη θέση έπαιζα πολύ περισσότερο με το ένστικτο και δεν έδινα βάρος στο σωστό διάβασμα του παιχνιδιού. Παρακολουθώντας τα πράγματα απ’ έξω, είχα όλο το χρόνο για να καταλάβω καλύτερα το μπάσκετ και να μειώσω τα λάθη που έκανα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα».
Επίσης βελτιώθηκε σημαντικά στο σουτ, στο χειρισμό της μπάλας και στη δύναμη του σώματός του. «Χρησιμοποίησα τον τραυματισμό μου σαν μια ευκαιρία για να δουλέψω το σουτ, τον χειρισμό της μπάλας και το σώμα μου. Δεν ήθελα να μείνω πίσω σε αυτούς τους τομείς».
Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο που βοήθησε στην ομαλή επιστροφή του «PG» στους αγωνιστικούς χώρους ήταν η πατρότητα. Αφοσιώθηκε στην φροντίδα της κόρης του, κάτι που τον έκανε χαρούμενο και του έδινε την ευκαιρία να μην σκέφτεται τόσο έντονα τον τραυματισμό. «Η μικρή με έκανε πιο υπομονετικό. Τα παιδιά σε κάνουν ευτυχισμένο και χαρούμενο. Επίσης σου μαθαίνουν πολλά πράγματα για την ζωή. Στην περίπτωση μου, με έκανε πιο ώριμο και μου έδωσε την ευκαιρία να ελέγχω τα νεύρα και τις ακραίες αντιδράσεις μου».
Η πρώτη regular season του Τζορτζ μετά τον τραυματισμό ήταν τόσο εντυπωσιακή αλλά και με πολλά ερωτηματικά. Εντυπωσιακή, λαμβάνοντας υπόψη το ότι ήταν σε θέση να παίξει και πάλι όντας πρωταγωνιστής για την ομάδα του, αλλά δύσκολη λόγω της ασυνέπειας του και της δυσκολίας που είχε να σταθεροποιήσει τη απόδοση του. Είχε μέσο όρο 23.1 πόντους (42% εντός πεδιάς), 7 ριμπάουντ , 4,1 ασίστ , 1,9 κλεψίματα και 3,3 λάθη . Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην ιστορία των Πέισερς που είχαν καλύτερες επιδόσεις από αυτόν. Παρόλα αυτά δεχόταν σκληρή κριτική για κάποια κενά διαστήματα που είχε στο παιχνίδι του. Μια κριτική που ίσως να μην άξιζε, λόγω του γεγονότος ότι επανήλθε από έναν σκληρό τραυματισμό και μπόρεσε να γίνει πάλι ο χαρισματικός σκόρερ που ήταν στο παρελθόν.
Ο άνθρωπος που πλέον φορά το νούμερο 13 έκανε εκπληκτική εκκίνηση στην φετινή χρονιά. Αφού χρειάστηκε ελάχιστα παιχνίδια για να εγκληματιστεί στην αρχή της σεζόν, συνέχισε με φοβερές εμφανίσεις που έδειξαν σε όλο το NBA πως ο σοβαρός τραυματισμός που είχε, αποτελεί ήδη παρελθόν. Ο «Παύλος Γεωργίου» σε 12 παιχνίδια τον Νοέμβριο είχε μέσο όρο 30,7 πόντους (49% εντός πεδιάς και 51% στα τρίποντα), μαζί με 8,2 ριμπάουντ και 4,2 ασίστ. Ανακηρύχθηκε παίκτης του μήνα και ακολούθησαν κάποιες τρομερές εμφανίσεις τον Δεκέμβριο, με αποκορύφωμα το παιχνίδι απέναντι στη Γιούτα που έβαλε 48 πόντους.
Βέβαια το διάστημα των επόμενων 2,5 μηνών ήταν δύσκολο για τον Τζορτζ. Έδειξε να δυσκολεύεται αρκετές φορές και να μην μπορεί να αποφασίσει ποιος ρόλος του ταιριάζει καλύτερα. Θα έπρεπε να παίρνει ο ίδιος τόσες πολλές προσπάθειες με σκοπό να βάζει 30 πόντους σε κάθε ματς ή θα του ταίριαζε καλύτερα να βάλει στην εξίσωση και τους συμπαίκτες του, δίνοντας τους την ευκαιρία να έχουν πιο ενεργό ρόλο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας;
Μέχρι το τέλος της σεζόν αυτό είχε αποφασιστεί. Ο Τζορτζ έκανε την ομάδα να αναγεννηθεί τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ. Της έδωσε την ευκαιρία να πιστέψει στις δυνάμεις της. Ο «PG13» πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες σειρές πλέι-οφ που έχει κάνει ποτέ παίκτης στην ιστορία των Πέισερς με μέσο όρο 27,3 πόντους (45% εντός πεδιάς, 95% βολές και 42% στα τρίποντα), έχοντας 7,6 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ και 2,3 κλεψίματα.
Όσον αφορά τον αμυντικό τομέα, κυριάρχησε απέναντι στον σταρ των Ράπτορς ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν, περιορίζοντας τον στους 17,9 πόντους μ.ο, 5,3 πόντους κάτω από τον μέσο όρο που είχε κατά τη διάρκεια της regular season. O ΝτεΡόζαν σούταρε με 32% στη σειρά με τους Πέισερς, κάτι που μαρτυρά την εκπληκτική δουλειά που έκανε πάνω του ο Τζορτζ. Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο παίκτης του Τορόντο, είναι τα 2,7 λάθη ανά αγώνα που υπερβαίνουν τον αριθμό των ασίστ (2,6 ανά αγώνα).
Ο προπονητής του Τορόντο Ντουέιν Κέισι σε δηλώσεις που έκανε μετά το 7ο ματς της σειράς (οι Ράπτορς έκαναν το 4-3 και πέρασαν στην επόμενη φάση) εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον leader των Πέισερς:« Απίστευτο. Ίσως θα πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν καινούριο Κόμπι Μπράιαντ. Αυτός ο νεαρός άνδρας μου θυμίζει σε πολλά τον καλό Κόμπι που γνωρίσαμε στους Λέικερς. Είμαι χαρούμενος που τελειώσαμε την σειρά και δεν θα ξαναχρειαστεί να τον έχουμε απέναντι μας. Είμαι χαρούμενος για αυτόν, γιατί είναι ένας κορυφαίος νεαρός άνδρας που εκπροσωπεί το μπάσκετ με τον καλύτερο τρόπο. Η αγάπη του για το άθλημα θα πρέπει να είναι παράδειγμα για όλους μας».
Η συμπεριφορά του Τζορτζ εκτός παρκέ σε όλη την διάρκεια της σειράς ήταν αυτή που θα πρέπει να έχει ένας καθοδηγητής, ένας αρχηγός, ένας ηγέτης. Αποκάλεσε τους συμπαίκτες του «παιδιά μου» και έδειξε ότι νοιάζεται για το καλό της ομάδας του, προσπαθώντας να κάνει ένα βήμα πίσω όταν οι καταστάσεις το απαιτούν. Τα φετινά Playoffs ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τον ίδιο, καθώς έδειξε με τις εμφανίσεις του ότι έχει ανεβεί επίπεδο και τα επόμενα χρόνια θα αποτελεί τον μεγάλο ηγέτη των Πέισερς, πάνω στον οποίο θα χτιστεί κάτι μεγάλο με σκοπό την επιστροφή της ομάδας στον δρόμο που χάραξε παλαιότερα ο σπουδαίος Ρέτζι Μίλερ.
Ήδη οι κινήσεις που έχουν γίνει είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Πέρυσι ο Τζορτζ βρισκόταν σε μια ομάδα με έλλειψη ποιότητας, αν κάποιος εξαιρέσει αυτόν και τον Μόντα Έλις. Τζορτζ Χιλ, Λαβόι Άλεν και Ίαν Μαχίνμι δεν μπορούσαν να του δώσουν τις απαραίτητες βοήθειες που χρειαζόταν. Για αυτό το λόγο η φετινή χρονιά θα βρει τους Πέισερς ανανεωμένους και με μια πεντάδα που αν αναπτύξει την δική της χημεία θα καταφέρει να φτάσει μακριά στα Playoffs της επόμενης περιόδου. Τζεφ Τιγκ, Μόντα Έλις, Πολ Τζορτζ, Ταντέους Γιανγκ και Αλ Τζέφερσον θα συνθέσουν μια ικανότατη και ποιοτική πεντάδα που υπόσχεται πολλά. Με μπροστάρη τον «PG» η Ιντιάνα θα προσπαθήσει σιγά-σιγά να βρεθεί ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ανατολής και να αγγίξει τους τελικούς του NBA, όπως ακριβώς είχε κάνει το 2014 με τον Τζορτζ να πραγματοποιεί σπουδαίες εμφανίσεις και να γίνεται αποδέκτης του σεβασμού του τεράστιου Λεμπρόν Τζέιμς.
Ο Τζορτζ επέστρεψε και μαζί του φιλοδοξούν να κάνουν το ίδιο και οι Πέισερς. Η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών που κατέβαλε όλο αυτόν τον καιρό με σκοπό να ξεπεράσει τον φρικιαστικό τραυματισμό και να ακουμπήσει ξανά την αγαπημένη του πορτοκάλι μπάλα με τα σπυράκια. Ο πρωταγωνιστής του άρθρου βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ. Όμως κατάφερε και πάλι να βγει στον αφρό, τραβώντας όλα τα φλας της δημοσιότητας πάνω του. Μια ιστορία που δείχνει την δύναμη της θέλησης αυτού του ανθρώπου να παλέψει και να μοχθήσει για αυτό που αγαπάει. Ο Τζορτζ θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλους μας. Η προσήλωση του στον στόχο ήταν μνημειώδης. Επέστρεψε καλύτερος και έδειξε σε όλο τον κόσμο πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις. Ο Τζορτζ βίωσε με τον χειρότερο τρόπο τα πονηρά τερτίπια της μοίρας αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ο άνθρωπος αυτός δείχνει σε όλο τον κόσμο τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μας. Δούλεψε και δικαιώθηκε. Έκανε υπομονή γιατί λάτρευε να παίζει μπάσκετ.
Προσωπικά, ο κύριος Τζορτζ είναι ο αγαπημένος μου παίκτης στο NBA. Αισθάνομαι τεράστια ανακούφιση που τον είδα φέτος να είναι υγιής και να χαίρεται το μπάσκετ. Οι δυνατότητες του είναι για πολύ ψηλά. Δεν ξέρω αν θα φορέσει κάποτε το περίφημο δαχτυλίδι. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να προσπαθεί και καμιά δυσκολία δεν θα μπορέσει να τον νικήσει. Θα αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους τους αθλητές.
Ελπίζω στο μέλλον να μπορέσουμε να απολαύσουμε καρφώματα σαν και αυτό:
Η Οδύσσεια που πέρασε ο Τζορτζ μου φέρνει στο μυαλό μια φράση που λέει πως….Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται όμως να σηκωθείς!!!
Επιμέλεια: Νίκος Καρφής
