Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Ροναλντίνιο: o τελευταίος μεγάλος διασκεδαστής


Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας για να καταφέρει να κρατήσει το ενδιαφέρον ενός τηλεθεατή, ακροατή, οπαδού από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό χρειάζεται να έχει θέαμα, έντονες συγκινήσεις, στιγμές μαγείας. Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση, χαρά, συναισθήματα.
      Για να σε αγαπήσει κάποιο ποδοσφαιρικό κοινό πρέπει και εσύ να προσφέρεις απλόχερα την αγάπη σου στο άθλημα και να δείξεις ότι το μόνο που σε νοιάζει είναι να ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις. Λίγοι ποδοσφαιριστές στο παρελθόν,  είχαν το χάρισμα να σου προσφέρουν σε κάθε ματς κάτι το διαφορετικό. Ακόμα λιγότεροι έκαναν τους φιλάθλους του αιώνιου αντιπάλου, να σηκωθούν από την θέση τους και να υποκλιθούν στο μεγαλείο ενός παίκτη χαρίζοντας του ένα ασύλληπτο standing ovation. Μια από αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις είναι  ο Ροναλντίνιο.
     Ο Βραζιλιάνος μάγος σε όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα έκανε τους ανθρώπους να αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Είχε έναν μοναδικό τρόπο να διασκεδάζει το ποδοσφαιρικό κοινό σε κάθε «παράσταση» του. Δεν σκέφτηκε ποτέ την πάρτη του. Δεν ασχολήθηκε ποτέ με ατομικά ρεκόρ όπως κάποιοι συνάδελφοι του στις μέρες μας. Το μόνο που τον ένοιαζε είναι να κάνει συμπαίκτες και φιλάθλους ευτυχισμένους καθώς ο τρόπος που αγωνιζόταν ήταν «χάρμα ιδεσθαι». Κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του, το παμπόνηρο μυαλό του σκεπτόταν μια καινούρια περίτεχνη ενέργεια που θα έκανε όλο το γήπεδο να βγάλει επιφωνήματα θαυμασμού.


     Το ρεπερτόριο του περιελάμβανε κολπάκια και ντρίμπλες δικιάς του επινόησης που δεν είχε ποτέ συλλάβει ανθρώπινος νους. Για τον Βραζιλιάνο η εξερεύνηση του καινούριου, του αναπάντεχου,  δεν τελείωνε ποτέ. Πάσες με τη  πλάτη, ποδιές , σλάλομ ανάμεσα σε πολλούς ποδοσφαιριστές, τακουνάκια, ψαλιδάκια, κοντρόλ με την πλάτη και τον αυχένα, απλά αγγίγματα της μπάλας που έδειχναν μαγικά αλλά και «σβήσιμο τσιγάρου» ( ρωτήστε τον Πετρ Τσέχ που το έχει νιώσει καλύτερα από όλους) συνθέτουν ένα ξεχωριστό πάζλ την ανεπανάληπτης τεχνικής κατάρτισης και του μοναδικού πλεονεκτήματος που είχε να «μιλάει στην μπάλα και αυτή να τον υπακούει». Ήταν λες και την έλεγχε με ένα τηλεκοντρόλ.
     Είναι ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα για να φτάσει και πάλι  η  Μπαρτσελόνα στην κορυφή της Ευρώπης, μετά από απουσία 14 χρόνων, το 2005,  κάνοντας όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο να μιλάει για αυτόν. Είναι ο ποδοσφαιριστής που ανάγκασε το κοινό της αιώνιας αντιπάλου, Ρεάλ Μαδρίτης να σηκωθεί και να τον χειροκροτήσει κατά την διάρκεια ενός el classico το Νοέμβριο του 2005, όταν είχε κάνει όργια στο χορτάρι του Σαντιάγκο Μπερναμπέου σε ένα ρεσιτάλ ποδοσφαιρικής ευφυΐας( δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρόσωπο του Κασίγιας στο 0-3 του Ρονι, που ήταν σαν να λέει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τον σταματήσω)


*Εικόνες από την «παράσταση» του Ροναλντίνιο απέναντι στη Ρεάλ τον Νοέμβριο του 2005.

     Ο πρώην παίκτης των Παρι Σεν Ζερμέν, Μπαρτσελόνα και Μίλαν συγκλόνισε τον ποδοσφαιρικό κόσμο, έχοντας «εξαπολύσει» κάποιες ατάκες που δείχνουν τον ξεχωριστό τρόπο που αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρό, γιατί όταν έπαιζε διασκέδαζε με όλη του την ψυχή.


ΑΤΑΚΕΣ ΡΟΝΑΛΝΤΙΝΙΟ
1) « Όταν θα σταματήσω το ποδόσφαιρό θα κλαίω για πάντα. Έτσι όταν πεθάνω μην με θάψετε σε ένα νεκροταφείο η οπουδήποτε αλλού. Κάντε μου ένα τάφο δίπλα σε κάποιο γήπεδο και θάψτε με  μαζί με μια μπάλα, γιατί το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου».
2) « Ο θεός έδωσε ταλέντο στον καθένα. Κάποιοι μπορούν να γράψουν, κάποιοι μπορούν να χορέψουν. Σε έμενα μου έδωσε την ικανότητα να παίζω ποδόσφαιρο και κάνω το καλύτερο δυνατό».
3) «Έχω την ευκαιρία να επιβιώνω κάνοντας αυτό που μου αρέσει περισσότερο, δηλαδή να παίζω ποδόσφαιρο. Μπορώ να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους και ταυτόχρονα τον εαυτό μου να διασκεδάζει ».
4) «Βοήθησα τον Μέσι να γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου και τώρα ελπίζω να ανταποδώσει την χάρη , καθοδηγώντας τον Νεϊμάρ».


     Κάποτε ο παλιός προπονητής του, ο Φράνκ Ράικαρντ είχε πει για τον Ρόνι: « Είναι ο παίκτης που κάνει την διαφορά ανάμεσα σε μια ομάδα που παίζει καλά και σε μια άλλη που θα σου μείνει αξιομνημόνευτη. Μπορεί από μόνος του να κρίνει ένα παιχνίδι ». Ανάλογα ήταν και τα λόγια του παλιού του συμπαίκτη Ζουλιάνο Μπελέτι ο οποίος είχε δηλώσει: « Αν μου ζητούσαν να διαλέξω ανάμεσα στον Ροναλντίνιο της δικής μου εποχής και τον τωρινό Μέσι, θα επέλεγα τον Βραζιλιάνο. Ο Ροναλντίνιο είχε αντιπάλους που έκαναν το ταλέντο του να φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Έπαιξε ενάντια στην Ρεάλ του Ζιντάν, του Ρονάλντο και του Φίγκο, στην Μίλαν του Κακά και στην Λίβερπουλ που ήταν στα καλύτερα της και σε όλα αυτά τα ματς ήταν πρωταγωνιστής»

     Είναι πολύ δύσκολο στο μέλλον να μπορέσει να πλησιάσει κάποιος την ποδοσφαιρική ευφυΐα, την φαντασία και το απίστευτο ταλέντο του Βραζιλιάνου βιρτουόζου. Όταν θα σταματήσει την καριέρα του ο Ροναλντίνιο θα είναι περήφανος για δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι έκανε αμέτρητα  παιδιά και γενικότερα ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο, βλέποντας τον να παίζει. Το δεύτερο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ασχολήθηκε στην ζωή του με κάτι που τον έκανε ευτυχισμένο. Γιατί όπως έχει πει και ο ίδιος για το ποδόσφαιρο: « Ποτέ δεν σκέφτηκα αν θα είμαι καλός η κακός. Αυτό που σκεφτόμουν πάντα, ήταν να είμαι ευτυχισμένος» Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ στο πιο αγνό ποδοσφαιρικό ταλέντο που είδαν ποτέ τα μάτια μου!


Επιμέλεια: Νίκος Καρφής